Achtergrondbeeld: ESRI

Illustraties: Wikipedia, NPS.gov

Overzichtskaart: QGIS

Met dank aan Mathijs Booden en Bernd Andeweg

Vrij naar Prentice Hall Inc.

Noordwest Verenigde Staten; de Pacifische Kust

Welke verbanden zijn er tussen de aanwezigheid van vulkanen, platen, bewoning in dit deel van de Verenigde Staten?

 

Je ontdekt het door de knoppen te gebruiken (aan/ uit)....

Juan de Fuca plaat

 

De kleine Juan de Fuca plaat duikt onder de rand van het Noord- Amerikaanse plaat en zorgt tijdens dit proces voor spectaculaire landschappen in het noordwesten van deze Pacifische kust.

 

Subductiezones- waar een zware oceanische plaat onder een lichtere continentale plaat duikt- zoals deze, komen ook op heel veel andere plekken op de wereld voor.

1. Plaatgrens of subductiezone

 

De zwaardere (oceanische)Juan de Fuca plaat zinkt in de mantel onder de lichtere (continentale) Noord- Amerikaplaat. Dit proces heet subductie.

De op de Juan de Fuca plaat aanwezige bovenste lagen sediment en gesteente worden er door dit proces van subductie afgeschraapt. Dit afschraapsel ('accretie wig') hoopt zich op voor de kust van de Noord- Amerikaanse plaat. Dit is op de afbeelding goed te zien.

 

Ga met je muis over de pijl om de richting en beweging van de plaat te zien

2. Coast Range

 

Het gebergte de 'Coast Range' loopt evenwijdig aan de Cascade Range gebergte. De eerste is niet vulkanisch, de laatste wel.

 

De naar het oosten bewegende oceanische plaat duwt de rand van de overheersende Noord- Amerikaanse plaat naar achteren ('accretie wig') en vormt hierdoor het gebergte.

3. Central Valley

 

Terwijl de Coast Range omhoog kwam, ontstond er ten westen ervan een vallei: Central Valley. Deze ligt tussen de Coast- en de Cascade Range.
 

Hier vind je de meeste inwoners van 'Pacific Northwest'.

4. Cascade Range.

 

Meer dan een dozijn vulkaanpieken vind je in dit vulkanische gesteente.

De vulkanen liggen hier op één lijn.
De oceanische plaat is hier ruim 80 km onder de oppervlakte van de continentale plaat en is inmiddels op ruim 240 km van de rand van de plaatgrens aangekomen.

 

De Juan de Fuca is bezig steeds dieper onder de continentale plaat en dus de astenosfeer in te duiken. Hoe dieper hoe groter de hitte. In het gesteente van de oceanische plaat zit veel water opgeslagen. Dit gaat ook mee de astenosfeer in. Op 80 km diepte door de stijgende temperatuur komt dit water vrij van het gesteente. Het los gekomen water stijgt naar het aardoppervlak. Op weg naar boven verlaagt het water het smeltpunt van het omliggende (continentaal) gesteente. Hierdoor gaat dit smelten en stijgt mee met het water. Deze combinatie van smeltend gesteente en water zorgt hier in de Cascade Range voor explosief vulkanisme.
 

Mount St. Helens is daarvan een recent voorbeeld (1980). Zowel in het verre verleden, het heden en de toekomst is dit subductieproces verantwoordelijk voor dit gevaar. Zolang er zware oceanische plaat onder de Noordamerikaanse plaat schuift. Mogelijk komt de Pacifische plaat er dan achter aan en die is lichter...maar dat is dan weer een ander verhaal.